Tajemnica stawów w Leśnicy

 Gdzieś, pomiędzy stawami, ukryty pośród chaszczy stoi tajemniczy wychodek. Czyimi rękoma i na czyje polecenie została wzniesiona ta interesująca budowla pożytku publicznego, nie pamięta już nikt. Obiekt,  schowany dla postronnego obserwatora wiosną, latem i jesienią, wyłania się z ukrycia w okresie zimowym. Wówczas to bezlistne drzewa pozwalają odkryć jego tajemnice. Ten cykl powtarza się co roku, podążając rytmem wyznaczonym przez odwieczne prawa natury, nakazujące drzewom na zimę zrzucać liście. Ile osób korzystało z zacisznego wnętrza tej prastarej świątyni dumania? Ile osób zasiadało tam na krótsze lub dłuższe medytacje? Ile pierwszych miłości zostało tam skonsumowany, w anturażu uryny i fekaliów? Ilu wspaniałych młodzieńców oddało się grzechowi Onana, podczas letnich wakacji? Te i inne pytania, muszą pozostać bez odpowiedzi. Nieme mury nie opowiedzą tych historii: miłości ukrytych kochanków i dramatu zatwardzenia, niespodziewanej biegunki i cierpienia mężczyzny chorego na prostatę. Pośród odwiedzających stawy krąży legenda o zjawie dziewczyny, która utopiła się w wychodku schylając się po okulary. Ponoć do dziś jej duch wabi młodych mężczyzn żądnych przygody.





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ostatnie Dojo

Obraz
  Ostatnie Dojo . Nie do końca prawdziwe wspomnienie semiarium karate w Dojo Stara Wieś. 13-15 Września 2024 orku.   Wrzesień roku pańskiego 2024 roku był to dziwny miesiąc, w którym to rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały najście czegoś nieznanego. Miesiąc zaczął się od fali tropikalnych upałów nigdy wcześniej nie spotykanej o tej porze roku, po której nadeszła przerażająca prognoza o zbliżających się nawalnych opadach deszczu. Dawno uśpione we Wrocławiu strachy przed wielką wodą, powróciły na powierzchnię ludzkich rozmów, wypływając z głębin zapomnienia.   Politycy i media prześcigały się w rysowaniu czarnych scenariuszy.   Tymczasem w samym Wrocławiu nic się takiego nie działo, co miałoby wzbudzać obawy starych mieszkańców. Także i my, nic nie robiąc sobie z przerażających wizji, zbieraliśmy się na długo oczekiwany wjazd do Starej Wsi położonej na Wyżynie Przedborskiej w dorzeczu Górnej Pilicy. Opuszczaliśmy Wrocław w doskonałych nastrojach, jaki tow...
Czytaj więcej

Maślane Cisteczka - bajka dla dzieci 4-10 lat. Praca konkursowa na konurs Piórko 2025

Obraz
  Pewien Dobry Żuczek zapragnął mieć własny dom z balkonem, z którego mógłby oglądać wschody słońca. Siadałby sobie wygonie w wiklinowym fotelu i pijąc pyszną herbatę, cieszyłby się wschodem słońca. Nie musiałby też codziennie rano, odbywać nużącej wspinaczki na szczyt wysokiej dziewanny, która górowała nad innymi roślinami, aby ujrzeć świt. Niestety nie bardzo wiedział jak za budowę takiego domu miałby się zabrać. Zapytał więc Myszki, która mieszkała w norce pod niewielkim pagórkiem, nad którym rosły maki, jak zbudować dom. - To bardzo proste – myszka poruszyła noskiem unosząc go do góry, jakby czegoś szukała - Musisz się udać do króla naszej łąki, Czarnego Zaskrońca i poprosić go o dom. Uważaj jednak, gdyż droga do niego jest niebezpieczna. Biegnie koło stawu, w którym mieszkają ropuchy i poprzez kamienie leżące pośrodku łąki na których mieszka żmija. Jeżeli jednak uda się Tobie dotrzeć do króla, on na pewno Tobie pomoże.  Uśmiechnął się żuczek do myszki. Uściskał ją, po...
Czytaj więcej

Oddech Smoka - czyli irracjonala relacja z wyjazdu na OGÓLNOPOLSKIE SEMINARIUM OYAMA PFK W KUMITE Kraków 2024

Obraz
  Poranek “Boję się rano wstać, boję się dnia, codziennie rano boję się otworzyć oczy, ze strachu przed świtem, zupełnie nie wiem, co zrobić z nadchodzącym dniem. No nie mogę. (O kurwa… W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego). Mam niby jakieś obowiązki, a przecież – pustka, jakby zupełnie nie miało znaczenia czy wstanę czy nie wstanę, czy zrobię coś, czy nie zrobię (ja pierdolę), higiena, jedzenie, praca, jedzenie, praca, palenie, proszki, sen. (Ja pierdolę, kurwa).” Dzień Świra Oto i  nadszedł ten dzień, bo jak ma coś nadejść to nadchodzi. Tak głosi mądrość ludowa i w zależność od tego jaki to lud, to  mądrość jest taka, jak każdy widzi. W tym dniu, a była to sobota, obudziłem się jak zwykle o poranku, choć godzinę 5:50 w sobotę trudno nazwać porankiem. Wszak jest to środek nocy dla umordowanego pięciodniowym tygodniem pracy ludu roboczego. Wstałem lewą nogą, bo zazwyczaj tak wstaję, szybkim ruchem poprawiłem jaja, co by mi się nie gniotły i udałem się po poranną kawę. ...
Czytaj więcej