Człowiek mono

 

Mój dzisiejszy dzień jest monochromatyczny. Rozdzielczość normalna, ale matryca ustawiona na 256 odcieni szarości. Kurz i pył osiadły na mnie i na otaczającej mnie rzeczywistości. Wlałem już w siebie cztery kubki, mazistego płynu o kolorze smoły, który starożytni nazywali kawą a reklamy nazywają Tschibo (wciąż z tego ekspresu). Więc leję w siebie owe Tschibo i leję. Oczy mi się zrobiły takie zwężone. Uwaga przykuta do ekranu monitora. Mój świat stał się jednowymiarowy. Herbert Marcuse pisał o człowieku jednowymiarowym, którym się stałem 10 dni temu.  Mój rozmiar to 182… eee znaczy się moje jestestwo ma jeden wymiar. Pragmatyczny, przyziemny. Jestem człowiek w remoncie. Wprawdzie remont nie odbywa się na organicznej materii mego organizmu, chociaż ubytki w strukturze maskującej czoło są znaczne a  pomarszczone ciało wymaga prostowania.   Ja się zużywam i jestem zużyty.  Był człowiek z żelaza, był człowiek    z marmuru i z gówna też był. Ale ja jestem człowiek w remoncie. Od kilku dni przeżywam ogromną fascynację sklepami wielko- powierzchniowymi, w których produkty kultury masowego konsumpcjonizmu uśmiechają się do mnie z półek sklepowych a stoiska  z szybkimi kredytami zastępują szybki sex. Szybka pożyczka, pożyczka błyskawiczna, zupa knorra, seks przy drodze.  Tak sobie myślę, że udam się w sobotni poranek do Media Markt, bom nie idiota i chciałbym w sklepie ,wraz z otaczającymi mnie tytanami wiedzy, zasięgnąć języka u przewodnika duchowego, jakim byłby dla mnie pan od sprzętu RTV. Marność nad marnościami i wszystko mocarność, powiedziałby Kochelt patrząc na gazetkę reklamową. „Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu” sali wystawienniczej, która z nieznanych mi bliżej powodów nazywa się marketem. „I spojrzałem na pole” z dwieście telewizorów grało. Każdy z nich inny, kolorowy, z innym sygnałem.  Niemożliwość porównania ze względu na manipulację obrazem doprowadziłaby mnie do złości. Takie marzenie, człowieka w drodze.